Psychose

Ik krijg vaak de vraag van mensen hoe mijn psychose eruit zag. 
Dit is mijn verhaal. 

In mijn psychose dacht ik dat ik de uitverkorene was, de "chosen one". Ik dacht dat ik uitverkoren was om de wereld "wakker te maken". We zitten met zijn allen in een collectief bewustzijn. Ik was ervan overtuigd dat we allemaal van de 3de dimensie naar de 4de dimensie om vervolgens over te gaan naar de 5de dimensie, de dimensie van onvoorwaardelijke liefde, leven in overgave en één zijn met het universum, de mensen, de dieren, de natuur enz. 
Ik zat al in de 5 dimensie. Op een dag werd ik wakker en voelde ik onvoorwaardelijke liefde voor alles en iedereen ik voelde mij één. Het was een gevoel van extase, euforisch, ik heb mij nog nooit zo goed gevoeld als toen. Ik wist het zeker ik was spiritueel ontwaakt!
Ik kreeg zeer levendige lucide dromen en had uittredingen.

Ik ervaarde veel synchroniciteit, toevallig heden. Nadat mijn oma was overleden in 2018 dacht ik dat ze mijn beschermengel was geworden. Ik zag continu de cijfers 44 voorbijkomen. In chatberichten, op de klok, op de magnetron, oven enz. Ook kwam mijn oma regelmatig voor in dromen. Later kwamen er ook andere cijfers bij zoals 55 en 33. 55 stond voor positieve veranderingen en 33 betekende dat je engelen en spirituele gidsen bij je waren. 

Deze levenstoestand krabbelde wat voort. En had nog geen angstige wending. Ik dacht dat de muziek die ik hoorde de teksten betrekking hadden op mij. De nummers die ik hoorde op de radio waren op dat moment ingezonden speciaal voor mij met positieve teksten. Films en series die ik keek gingen allemaal over bewustwording, het universum, "the chosen one" en de onzichtbare wereld een tweede wereld waar geliefden en dierbaarden zouden leven. Alles in mijn leven liep zoals het moest lopen. Het begon een angstigere wending te krijgen toen ik dacht dat er een tweede planeet Niburu de Aarde zou gaan raken en dat de overheid dit voor ons geheim zou houden om paniek over de hele wereld te voorkomen. Dit zou uitmonden in een catastrofe. Ik probeerde iedereen te waarschuwen voor de komst van deze planeet door plaatjes via Pinterest te verzamelen en in mapjes te sorteren. Ik kon hier uren mee bezig zijn acht elkaar door. Ik voelde mij geroepen om de mens te waarschuwen. De annunaki zat hier achter. Ik weet nu achteraf totaal niet meer wat nou waarheid was en wat niet. Mijn psychiater zei tegen mij: "niets is de waarheid". Dit maakte mij erg in de war. 

Ik dacht dat ik "teveel wist" en dat de CIA mij in de gaten hield op het internet en in mijn bewustzijn + in mijn fysieke lichaam konden komen en zo mij konden bespioneren door middel van mijn gedachtes te lezen en mijn hart spier te kunnen beïnvloeden om mij te vermoorden, dit lukte de CIA niet omdat ik duloxetine slikte (antidepressiva) ik dacht als ik trouw mijn medicatie blijf slikken kunnen zij mij niks aan doen. Ik dacht dat mijn psychiater meer wist dan hij kenbaar maakte aan mij, en de reden was waarom ik duloxetine moest slikken, was omdat hij mij wilde beschermen tegen negatieve sferen. 

Op een gegeven moment zag ik aura's om mensen heen wit licht en kon ik dit ook waarnemen bij mezelf. Ik worstelde met mijn identiteit en dacht dat ik "niets was" dat ik mijn ego was verloren. Als ik dacht dat ik "niets" was ervaarde ik geen gedachtestroom meer. Als je hoofd stil is, kon je pas echt de onvoorwaardelijke liefde voelen, oftewel ego dood. Ik begon mij niet te identificeren met Danica maar met Liefde. Ik ben liefde. Ik dacht dat ik een lichtwerker was geworden, indigokind, oftewel nieuwetijdskinderen. Dat mijn doel in het leven was om andere mensen te helpen en coach te worden. Ik leerde mezelf leven vanuit mijn hart en niet vanuit mijn verstand. Ik wilde een bijdrage leveren aan een mooiere wereld. 

Op een gegeven moment kwam zoals dat noemden "The darknight of the soul" Ik werd zwaar depressief. En kon alleen nog maar huilen. Veel trauma's van vroeger en herinneringen en pijn rakelde omhoog. Ik moest alles verwerken en een plekje geven. 
Hier ging een hele tijd over heen.
Op een gegeven moment dacht ik dat mijn eigen psychiater mij bespioneerde vanaf een afstand in de onzichtbare wereld. Hij wist zoveel over mij in therapie dat ik achterdochtig werd. Hoe kon die man dat allemaal over mij weten? Ik las een boek over toeval bestaat niet en wat zei mijn psychiater in de spreekkamer tegen mij! "Toeval bestaat niet". Ik wist het zeker hij bespioneerde mij. Eerst dacht ik vanaf een afstand, later dacht ik dat hij zijn bewustzijn plaatste in mijn fysieke lichaam en mijn gedachten kon lezen, mij gedachten in kon sturen, mijn lichaam kon bewegen en alles kon waarnemen via mijn ogen. Doordat ik erachter kwam dat de behandeling bij mijn psychiater niet 100% vergoed werd vanuit mijn verzekering, kon ik de zorg niet meer betalen en stopte de behandeling. Ik werd teruggestuurd naar de huisarts.

Ik dacht dat mijn psychiater met mij communiceerde via mijn bewustzijn. Ik dacht weer dat de wereld verging en dat hij thuis op zijn rug lag en je alleen kon overleven als je met je ziel naar de 6de dimensie reisde. Dat je dan niet dood ging, dat je ziel uittrad, loskoppelde van het lichaam en je verkeerde in de zoals ik dat noemde de onzichtbare wereld. Ik ben in wanhoop naar zijn praktijk gegaan. En zei tegen hem dat ik met hem sprak in de onzichtbare wereld. Hij beaamde dit en zei "dat klopt" maar dit moet stoppen, of ik bel de politie." Deze uitspraak verwarde mij heel erg. Wat moet er stoppen? Toen ik thuis was was ik erg boos. Als het niet mijn psychiater was in mijn bewustzijn, wie dan wel? Ik dacht dat het een groep was van meerdere psychiaters en dat zij mij kwaad wilden doen. Ik stuurde iedereen op whatsapp een noodkreet dat ik vermoord werd. 

Mijn vader stuurde mij naar de huisarts en bracht mij met de auto naar de psychiatrische kliniek. Ik werd met dwang opgenomen, ik verzet mij erg tegen de opname. Ik dacht dat de groep psychiaters in mijn bewustzijn dit juist wilde dat ik werd opgenomen en in het "gekkenhuis" werd geplaatst. Ik dacht dat ze een kastplantje van mij wilden maken en door middel van hypnose mijn lichaam bestuurden en mijn spraak. Ik moest steeds op bed liggen, me herinneren wie ik was, waar ik vandaan kwam, wat mijn hobby's waren enz. Dit schreef ik op en was ik aan het herinneren. Ik dacht door de hypnose dat ze van mij een kastplantje wilde maken en ik mezelf kwijtraakte.

Ik belande op de gesloten afdeling van het psychiatrische ziekenhuis.
Ik wantrouwde iedere hulpverlener. Zij zaten allemaal mee in het complot. En werden ook bestuurd door die groep psychiaters terwijl ze dat zelf niet door hadden.

Ik was keihard aan het vechten om mezelf overeind te houden. Met lichte dwang kreeg ik de medicatie toegediend wat ik weigerde in te nemen. Ik voelde mij helemaal verslagen. Ik kon niet meer. Ik kreeg olanzapine (antipsychotica) en benzodiazepines. Ik werd er helemaal afgevlakt van en lam gelegd. Ik merkte dat mijn gedachtestroom rustiger werd. Ik moest nog in de isoleercel verblijven en 2 weken op de gesloten afdeling verblijven en mocht onder begeleiding naar buiten om te wandelen. Na 2 weken mocht ik over naar de open afdeling en daar heb ik 4 weken gezeten.

Ik kreeg vrijheden, mocht weer zelfstandig naar buiten. En een keer naar huis. Ik ben erg opgeknapt van de opname. Ik ben daar tot rust gekomen door middel van creatieve therapie, psychomotorische therapie en muziektherapie. Dit was allemaal 3 jaar geleden, 2021. 

Daarna volgde thuis het herstel. Ik sloot mij aan bij lotgenoten groepen, en herstelgroepen. 
Soms vraag ik mij af hoe mijn psychose zo ver heeft kunnen komen en waarom mijn voormalige psychiater niet eerder had ingegrepen. Had ik een spirituele ontwaking of was het een psychose? Ik denk eerlijk van beiden.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

Veel liefs, Danica Iris 🙏🏻✨️